Uzun yıllar yurt dışında görev yapan ve yetiştirdiği yüzlerce öğrenciye rehber olan Emekli öğretmen Şenol Bahadır yurt dışında ve yurt içinde görev yaptığı sürece öğretmenlik deneyim ve tecrübelerini gazetemize değerlendirdi.

Bahadır;  Öğretmenlik bir peygamberlik mesleği olması nedeniyle öğretmen yetiştirme her ülkenin birinci önceliği ve en önemli görevi olması gerektiğinin altını çizerek tecrübelerini şöyle sıraladı;  Cumhuriyetin kuruluşunda bu yana çeşitli merhalelerden geçen öğretmen yetiştirme genelde siyasetin suistimal alanı olduğunu üzülerek görüyoruz.

“Köy Enstitüleri” sayesinde öğretmen çok saygın bir rol oynamıştır

Çünkü cumhuriyetin ilk yıllarında “Köy Enstitüleri” her konuda yerlere serilmiş bir ülkenin her derdine deva olabilecek; gerektiğinde okulunu sıfırdan inşa edebilecek, köyde sağlık, tarım, ziraat konularında danışmanlık yapabilecek çok iyi yetişmiş kadrolarla bu yapılanma gerçekleştirilmiş, öğretmen çok saygın bir rol oynamıştır. Günün öğretmeni etrafına ışık saçan köye köylüye rehber olan herkesin akıl danıştığı çok kutsal bir mesleğin temsilcileri idi.

Köy Enstitüsü mezunu öğretmenlerin,  yaktığı aydınlanma ışığının gücü bazı mihrakları, feodal yapıdan beslenen menfaat gruplarını rahatsız etti ve meclisteki uzantıları aracılığıyla okulları kapatıldı.

Sonraki süreçte ortaokul sonrası seçilerek alınan öğrenciler öğretmen okullarında yetiştirildi ve öğretmen açığı kapatıldı, bu sistem de bir Köy Enstitüsü verimliliğinde olmasa bile savunulabilecek bir uygulama idi.

Ancak yetmişli yıllarla birlikte her siyasetin kendi yandaşını kadrolaştırma çabası, daha sonraki yıllarda her meslek grubundan üniversite mezunlarından öğretmen devşirme politikası eğitim sistemini ve öğretmenliğin kariyerini yerlere serdi.

Tabii ara eleman yetiştirmeye yönelik yapılanma yerine, alt sınıflarda yapılacak rehberlikle çocukların yeteneklerini ilgilerini tespit edip hangi eğitimi almadı gerektiğini tespit edip yönlendirme yerine, bütün öğrencilere liseyi bitirmeleri yönünde telkinde bulunup, üniversite kapılarına milyonlari yığıp, yeteneklerine ilgilerine bakmadan standart bir sınavla gençler belki de hiç ilgileri olmayan alanlarda eğitim görmek zorunda kaldılar ve bunun sonucu sevmedikleri bir mesleği icra etmek zorunda kaldılar.

Sonucunda işini sevmeyen sevmediği için mutlu olmayan huzursuz kaygılı bir toplum inşa ettiklerini belirten Emekli öğretmen Bahadır;

“Öğretmenliğin saygınlığını tekrar kazandırıp,  cazip bir meslek haline getirilmeli”

Ne yapmalıyız?

Öğretmeni nasıl yetiştirmeliyiz?

Elbette bu soru bu konunun uzmanlarının yanıtlayacağı bir sorun.

Ancak âcizane sokaktan görülebilen çözümler de var tabii.

Öncelikle öğretmenliğin saygınlığını tekrar kazandırıp, öğretmenlik cazip bir meslek haline getirilmeli. Öğretmenlik ekonomik olarak cazip hale getirilmeli.

Bu aynı zamanda verimliliği artıracak, yeni nesillerin daha iyi yetişmesini sağlayacak, öğretmenin bütün dikkat ve konsantrasyonu sınıfta olacaktır.

Yüksek puanlı öğrenciler için burslar, krediler verilerek zeki öğrencilerin öğretmenliği seçmesi sağlanmalıdır.

Devletin asli görevlerinden biri de planlamadır

Devletin asli görevlerinden biri de planlamadır. Yılda eğitime kaç öğrencinin katılacağını, bunun mukabilinde ne kadar öğretmene ihtiyacı olduğunun hesaplanması yapılmalı. Branşlarda ihtiyacın en fazla yüzde onu kadar fazla mezun edip, işsiz öğretmen ordusu yaratılmamalıdır.

Günümüzde birçok branşta okullardaki öğretmenden daha çok pazar yerinde ekmek peşinde koşan öğretmen vardır. Öğretmen eğitimi süresince okullarda yeterli staj ve gözlem yapabilmelidir. Stajyer öğretmenler mümkünse en teşkilatı okullarda rehber öğretmen eşliğinde sınıflara girerek eğitim şevki kırılmamalıdır.

Özellikle sınıf öğretmeni Avrupa'da yaygın olan uzman sınıf öğretmeni statüsüne geçirilerek, her yıl aynı sınıfı okutmak suretiyle hem materyal geliştirme konusunda hem de her yıl programa yabancı olmak derdinden kurtarılmalıdır. Bu aynı zamanda sınıf öğretmeninin eksik yönlerinin öğrencide aynen ortaya çıkmasını da önleyecektir.

Öğrenciler öğretmenin ve ailenin yarış atı gibi yarıştırılmaktadır.

Sayısal yönü iyi bir öğretmen, diğer bir alanda eksik olabilir. İlkokul süresince aynı öğretmen elinden çıkan bir öğrencinin öğretmenin kopyası olarak mezun olmasının önüne geçilmiş olacaktır.

Öğrenme sürecinin değerli olduğunu, her öğrencinin kendi öğrenme hızına saygı duyduğunu söyleyen eğitim sistemimiz sonuç odaklı bir ölçme ile öğrencileri ayrıştırıyor. Bu ayrıştırmayı bildiği tek yöntemle çoktan seçmeli sorularla yapıyor. Çocuğumuzun yazılı anlatım gücünün, konuşma becerisinin, nasıl bir dinleyici olduğunun bir önemi yok, çünkü sistem tek bir alana, okuduğunu anlamaya kilitlenmiş durumda.

Bir çocuğun kişilik özelliklerinin de yani hayal gücünün, merakının, doğallığının, esnekliğinin dayanıklılığının, liderliğinin, cesaretinin, coşkusunun, tutkusunun, kararlılığının, mizah gücünün, şefkatinin,  yardımseverliğinin yaratıcılığının sistemde bir önemi yok.

Tek bir yöntemle ve kısa bir sürede eleme yapmak tek gerçeklik. Çünkü sistem öğrencilerin İlgilerini, farklılıklarını, öğrenme stillerini, öğrenme hızlarını bir değişken olarak görmüyor.

Sistem herkesi aynı elekten geçiriyor.

Eğitim bilimi her çocuğu biricik görmeye, öğrenmeyi parmak izi kadar farklı olarak nitelemeye devam ededursun, sistem herkesi aynı elekten geçiriyor. Bu elekten geçirme işi de ailelere eşitlik adı altında sunuluyor.

Herkes aynı sınavdan geçiyor canım yapan yapıyor işte, yapamayan da eleniyor, şartlar eşit. Başaran nasıl başarıyor?

Bu koca yalana  çocuklarımızı feda ediyoruz..

Türk insanı dünya eğitim sıralamasındaki son sıralardaki yerinden hak ettiği yerlere gelir

Umuyorum ve diliyorum, insan kalitesi olarak dünyanın en iyisi olan Türk insanı dünya eğitim sıralamasındaki son sıralardaki yerinden hak ettiği yerlere gelir.

Ancak bunun koşulu, her yıl okulların adını değiştirmek değil uzun yıllara dönük bir milli eğitim politikası ile olur.

Ancak yetişme kalitesi ne olursa olsun, eğitim öğretimi dert edinenin sadece sınıfa girip, öğrenci ile göz temasında bulunan ve o öğrenme açlığını gören öğretmenin olduğunu düşünüyorum.